Magicgruppe Kulturobjekt

There are many, many things here alright, too many things.
(Adrian Searle in 1994 over de tentoonstelling "This is the Show and the Show is Many Things", gecureerd door Bart de Baere)

Met Rafaël Rozendaal ging onlangs voor korte tijd het licht uit voor de visualiteit in W139, met de Magicgruppe Kulturobjekt doen we het licht weer aan. Installaties en kunstobjecten? Zijn er niet! Persoonlijk stempel van de auteur? Onbelangrijk. Materiaal? OK – here we go!

Op basis van de naam Magicgruppe Kulturobjekt kan men uitgaan van een onuitsprekelijke afspraak tussen een aantal personen om iets te produceren dat zich later als iets gemeenschappelijks laat aanschouwen. In werkelijkheid gaat het hier echter niet om een kunstenaarsgroep, maar om een werkconcept, dat bedoeld is voor de effectieve voortzetting van atelieromstandigheden in de tentoonstellingsruimte. Deze methode is ooit door enkele van de kunstenaars bedacht en wordt nog steeds door hen beheerd. Ze willen echter niet genoemd worden, want daar mag het niet om gaan. Tenslotte nemen ze in dit concept niet alleen werken van hun collega's op, maar ook hun gezamenlijke productie. Het project kan dus alleen maar iets gemeenschappelijks zijn.

Allereerst wordt de architectuur van de ruimte onder de loep genomen en worden de omstandigheden zo geordend dat door de nieuwe structuur een zekere plek wordt gecreëerd voor de dingen die komen gaan. De uitgenodigde kunstenaars, die elkaar deels al kennen, deels voor het eerst bijeenkomen, werken in deze ruimte op basis van dit dynamische werkconcept, waarbij zij objecten en ruwe materialen van verschillende, voornamelijk eenvoudige grondstoffen deels bewerken en in ruimtevullende installaties bijeenbrengen. Uit de gematerialiseerde visuele uitkomst van Magicgruppe Kulturobjekt ontstaat uiteindelijk een sociale structuur – het organische resultaat van een interactie tussen idee, ruimte, materialen en actoren.

Vanuit een situationele artistieke productie stelt de methode van de Magicgruppe Kulturobjekt zo op een visueel en structureel zeer indrukwekkende wijze vastgeroeste institutionele normen ter discussie. Voor mij is de uitnodiging voor dit project een reactie op een reeks ervaringen, die ik de laatste tijd in sterkere mate met kunstenaars binnen de samenwerking in W139, maar ook aan academies heb opgedaan. In tegenstelling ook tot mijn eigen opvattingen als curator tot dusver wordt er weer in toenemende mate een autonomie van de eigen productie geëist en verlangt men van mij structurele, helder gedefinieerde voorwaarden: kunstenaar, object, curator, selectie, institutie, kunstmarkt etc. En inderdaad is er al langer een heropleving van de objectkunst waarneembaar, die niet alleen door de eisen van een kunstmarkt te verklaren is. Ik zie dat ook als een reactie op een schijnbaar oppermachtige, voornamelijk door curatoren gevoerd theoretisch discours in de kunstbeschouwing, waarop de kunstenaars reageren door zich terug te trekken naar de soevereiniteit van de visualiteit. In aanvulling op, maar ook in tegenstelling tot deze tendensen gaat het bij de methode Magicgruppe Kulturobjekt om een sterk "visueel discours" en daarmee om een belangrijke impuls voor het programma van W139.

Foto's: Sanne van Renesse

Luister ook naar: Red Light Radio

Mede mogelijk gemaakt door:
IFA Institut für Auslandsbeziehungen