Z.G.D.A./ First choice 1
Clea Gardiner, Sabine Raun, Niek van de Steeg, ZezetteDe Z.G.D.A. presenteert haar etage "I" De Z.G.D.A., de Zeer Grote Democratische Ambtenarij, is een utopisch en fictief gebouw: het geesteskind van Niek van de Steeg. Dit gebouw, evenals eerdere constructies, is tot in detail uitgewerkt in tekeningen, teksten en fotomontages.
Tijdens zijn tentoonstelling toont Niek van de Steeg deze informatie op displays als omlijsting bij de proefopstelling van een van de Z.G.D.A. De Z.G.D.A.is een groot schoeprad met daaraan 12 etages. Elke etage is gestructureerd volgens een bepaald sociaal/politiek model. Zo zijn er etages voor o.a. anarchie, universaliteit, vooruitgang en tolerantie.
De organisatie van etage "I" is gebaseerd op de twee begrippen informatie en identeit. Een belangrijk onderdeel van de etage "I" is de vergaderruimte: een transparante koepel of tent waarin een ronde tafel is geplaats.
Iedere maandagmorgen bespreken vertegenwoordigers van de twaalf verdiepingen van de Z.G.D.A. het functioneren van de organisatie van het gebouw, de interne en externe politiek en communicatie, de begroting en allerlei technische, sociale, economische en culturele vraagstukken. De beslotenheid van deze direktievergadering is schijnbaar. Het personeel en de bezoekers van de etage kunnen het gesprek visueel volgen door de transparantie van de ruimte. De discussies zijn in het gebouw via de intercom te beluisteren.
In W139 is het prototype van de vergadercel zowel opgesteld als getest: tijdens de opening werd er een ronde tafelgesprek georganiseerd dat bijgewoond kon worden door het publiek. Thema van dit gesprek was De f(r)ictie van de werkelijkheid. Aan de orde kwamen de centrale problematiek van de projectontwikkeling van de Z.G.D.A.: Hoe om te gaan met de complexiteit van de werkelijkheid en in welke mate bepaalt fictie modellen? Een gesprek over 'radicaliteit' en 'consensus' in de modelontwikkeling van de realiteit. De gespreksdeelnemers kwamen uit de wetenschap, politiek, economie en cultuur.
Onder leiding van Max Bruinsma spraken Rob Gastelaars, Brieux-Yves Cadat, René Butot, Mark Kremer, Remco Scha en Alenca Mulder. Een videoregistratie van het gesprek is tijdens de tentoonstelling te zien. Om de estetische kwaliteiten van de vergadertent te confronteren met zijn toekomstige bestemming, is de Emmaus-groep Haarzuilen gevraagd om rond de tent een tribune te bouwen met meubilair van verschillende stijlen en funkties.
Als tegenprestatie voor de bijdrage aan de ontwikkeling van dit ambitieuze project, verandert de expositie iedere zondag in een rommelmarkt.