Gevangen in Gedachten/ AEONeN

Achterzaal- Een solotentoonstelling van Esther Jiskoot. Eenzaamheid is nodig. Huiselijkheid, natuur en agressieve triestheid/humor (lees onmacht) gaan samen en staan in een bepaalde relatie tot elkaar. Het is een zoektocht gebaseerd op emotie, intuïtie, het rationele en de wisselwerking daartussen. Wat Esther Jiskoot steekt is dat er een verarming optreedt in die wisselwerking. Met haar werk wil ze juist die wisselwerking, binnen de vastigheid van de zoektocht (ofwel eenieders fantasiewereld) weer ontlokken. De toeschouwer uitdagen verder te gaan dan wat er aan de oppervlakte lijkt te zijn.

Te zien zijn twee amorfe objecten die als een kleine ruimte binnen de ruimte functioneren. De objecten zijn gemaakt van glaskralen die aan elkaar gebreid zijn. Ze zien er verleidelijk uit en zijn ontstaan uit de oerbehoefte aan mooie en aantrekkelijke dingen. Daaruit komt het 'licht'. Om die associatie/betekenis te bekrachtigen is het materiaalgebruik overwegend transparant, zuiver en helder. Instinctief accepteer je wat je ziet, maar dan...

voorzaal-  Een solotentoonstelling van Joep van der Borgh. Van 3 t/m 12 november.

"Aangezien kunst steeds in een ander licht wordt gezien en hetzelfde werk in een andere periode een volledig nieuw aangrijpingspunt voor gedachten vormt kunnen we het volgende stellen: Kunst reist in de tijd. Het door mij tentoongestelde werk is genoemd naar tijd. Het heeft geen verplichte betekenissen en biedt ruimte voor beschouwingen.

In de sculpturen herken ik zelf bakens die signalen uitwisselen met andere bakens in andere dimensies. De plaats van de video hierin is als die van een monitor die een audiovisuele vertaling geeft van de signalen die draadloos worden doorgegeven middels de bakens. Wij nemen een cyclus waar die een glimp is van de vaart der globale bewegingen in het moleculaire complot waarvan de mens ook deel vormt.: een duizelingwekkende tijdkolk."

De installatie AEONeN bestaat uit sculpturen, video en geluid. Een twaalftal verticale objekten draagt piramidevormige frames met daarin goudkleurige metalen platen waarin structuren zijn geslagen. De structuren zijn verschillend en bestaan uit laterale lijnen. Ze vertonen gelijkenissen met zandstructuren en het huidoppervlak van vingertoppen. De videoband bevat een animatie van ronddraaiende verfklodders en plekken die nauwelijks meer als zodanig te herkennen zijn. Het geluid is een bezwerende repetitieve klankverwikkeling die schettert door een toenemende gelaagdheid ( electronica ).