The Absent (de hartverscheurende solo 1)
Yves VanpevenaegeThe Absent is de eerste in een reeks van 4 solotentoonstellingen in de achterzaal. Wie bekend is met de enorme afmetingen van de ruimte weet dat een solo aldaar een ultieme maar eclatante probleemstelling voor een kunstenaar kan zijn. We mogen hier gerust van de gemeenplaats ‘een uitdaging’ gewagen. Andere kandidaten voor ‘de hartverscheurende achterzaalsolo’ zijn Guy Bar-Amotz (Israel/UK), Evren Tekinoktay (Turkije/Denemarken) en Eulalia Valldossera (Spanje/NL). De solo’s vinden, tussen verschillende groepstentoonstellingen door, plaats in de periode 2000-2001.
De Gentenaar Yves Vanpevenaege blinkt uit in merkwaardige opstellingen van video, installatie en sculptuur. Vertrekkend vanuit het conflictuele karakter van beeld, illusie en werkelijkheid toont Vanpevenaege de toeschouwer een gedachtenstroom, waarin het beeld zich- zelf telkens uitbreidt en weer ondergraaft en zodoende nieuwe betekenissen genereert.
Het zijn totaal- beelden die een grensoverschrijding aangeven, die weigeren met zichzelf of het spektakel samen te vallen. Als het ronkende geluid van een filmprojector zonder film. Met behulp van honderden kartonnen dozen bouwde Vanpevenaege de achterzaal om tot een vijftal ruimtes waarin hij zijn video’s en sculpturen plaatst.
Over het speciaal voor W139 geconscipieerde ‘The Absent’ schreef hij; Een gedachte gestalte geven is problematisch zo niet onmogelijk, evenmin kan een gedachte herleid worden tot een betekenis, gewoon omdat ze niet verifieerbaar is. Deze gedachtengang is de aanzet tot een denkbeeldige reis, een tegenwicht voor een wereld die alles wat niet controleerbaar is als verdacht omschrijft. In de eerste kamer bevinden zich de scar-paintings, de klinische blik wordt hier bevestigd maar terzelfdertijd getransponeerd naar een ander gezichtsveld.
De verschillende ruimten zijn opgevat als een labyrint dat zich weerspiegelt in de videobeelden. Net zoals het personage in de video dwalen de bezoekers door de verschillende kamers. In elke kamer staan een aantal beelden en schilderijen. Deze elementen vormen de bagage voor een onbestemde reis. Het is belangrijk dat elke kamer iets verteld over de vorige: geen enkel werk staat op zichzelf. Het is vanuit deze correlatie dat de reis zich ontvouwt en terugplooit.
Met dank aan
Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en Xavier Vanpevenaege (videotechniek en faciliteiten)