Beta Vulgaris

De kunstenaar verbleef tijdens het project in het appartement aan de Warmoesstraat. Als nieuwe bewoner van de rosse buurt is zij uitgebreid op onderzoek uitgegaan. Haar bevindingen vormen de basis van de huidige tentoonstelling, waarin ondermeer een openbare tuin, soep en een archief zullen worden gepresenteerd. Beta vulgaris, de Latijnse benaming voor suikerbiet of suiker, kan ook een compliment aanduiden waarmee iets afstotelijks wordt verhuld of acceptabel gemaakt.

Het gebouwtje op de Warmoesstraat huisvestte in vroegere tijden een travestieclub en een pizzatent die nooit iets verkocht. Holten’s project is het laatste evenement wat hier nog plaatsvindt voor het in januari 2004 wordt gesloopt in het kader van de grootscheepse renovatie van het Blaauwlakenblok. De Warmoesstraat is een van de oudste straten in Amsterdam.

De naam komt van het oude woord ‘warmoes’, wat zowel een groentegerecht als een groentetuin kan aanduiden. Men treft weinig tuinen aan in het centrum van Amsterdam en deze zijn vanwege de beperkte ruimte gewoonlijk klein en ontoegankelijk. In een tijd waarin The Times tuinieren tot de nieuwe vorm van seks heeft verklaard, zal Holten een openbare tuin creëren in het hart van de rosse buurt – open voor zowel bewoners als toeristen. Hiervoor heeft de kunstenaar onkruid genomen van bouwlocaties en braakliggend terrein in Amsterdam en omgeving en deze weer geplant binnen de muren van het appartement. Hierdoor is in de voorste kamer een levende groene ruimte ontstaan. Een kok uit de buurt zal groentesoep van pompoen, warmoes en aardappel bereiden die wordt aangeboden aan de bezoekers van Beta vulgaris.

De achterste ruimt van de club toont een aantal objecten van de Tûp Archive, een project waaraan Katie Holten sinds 1997 werkt. In een tijd waarin wij worden overspoeld met flikkerende beelden, computergegenereerde fotografie en video’s, richt Holten zich weer op het maken van feitelijke voorwerpen. Niet zozeer vanuit een primitivistische behoefte als wel uit erkenning van de felverlichte verleidelijkheid van het elektronisch tijdperk, transformeert de kunstenaar uiteenlopende onderwerpen tot nuchtere low-tech objecten.

De voorwerpen die in Beta vulgaris worden getoond zijn geselecteerd op grond van de specifieke relevantie die zij hebben ten opzichte van de locatie en de naderende bouwwerkzaamheden.

Katie Holten’s artistieke proces is vaak gebaseerd op de samenwerkingen die de kunstenaar aangaat met uiteenlopende mensen. Voor haar project in Amsterdam heeft zij een aantal inwoners van de Warmoesstraat ontmoet, waaronder de lokale tuinbouwkundige Renee Windig en de Zusters van Augustinus die warme maaltijden aan behoeftigen uitdelen. Katie Holten’s ruimtelijke installaties combineren zulke uiteenlopende en onverwachte elementen als aarde, overgeplant onkruid en tekst.

Om haar boodschappen over te brengen maakt zij veelvuldig gebruik van onopvallend, vergeten materiaal, dat op het eerste gezicht misschien waardeloos lijkt. Gelijk de nabijgelegen massagesalons, biedt de Warmoes 131 Club tastbare ontspanning en de mogelijkheid je problemen te vergeten in de tuin van overgeplant onkruid en Beta vulgaris.