Wat Is/ Wat Zou Kunnen
Armando Andrade Tudela, Virginie Bailly, Koenraad Dedobbeleer, Francis Denys, Manuel Depoorter, Marjolijn Dijkman, Pieter Dobbelsteen, Kristof Van Gestel, Frank Koolen, Lars Kwakkenbos, Asier Mendizabal, Jens Nippert, Martijn Olie, Falke Pisano, Boris Rebetez, Joe Scanlan, Marien Schouten, Maud Vandeveire, Reinaart Vanhoe, Dirk ZoeteMet ‘Wat is / Wat zou kunnen’ knoopt W139 terug aan bij de aloude traditie van door kunstenaars geïnitieerde projecten. Kristof van Gestel realiseert een groepstentoonstelling die vertrekt vanuit de eigen artistieke interesses en vanuit een affiniteit met het werk van collega-kunstenaars. Hij nodigde daartoe twintig ‘gelijkgezinden’ uit, voornamelijk generatiegenoten uit de Lage Landen.
Met denkers als Rorty en John Gray constateert Van Gestel dat het lineaire vooruitgangsdenken tot het Westerse geestelijk-intellectuele patrimonium behoort en dat de mens dit vertrouwen in de maakbaarheid van de wereld ook telkens weer op microschaal in het dagelijkse leven toepast. Het geloof in een (betere) toekomst – op mondiaal en op persoonlijk niveau - houdt ons op de been. De verhalen die we onszelf hierover vertellen, botsen echter telkens weer met de realiteit. Er zit een gap tussen “wat zou kunnen” en “wat is” en met die kloof – die aanleiding geeft tot verlangens maar ook tot frustraties – moet ieder telkens weer leren omgaan. Wat zijn de mogelijkheden, wat zijn de beperkingen en waar hoe bereik je hiertussen een evenwicht ? Dit soort overwegingen speelt ook in de beroepspraktijk van kunstenaars een grote rol, aldus van Gestel. Op basis van welke keuzes – intuïtief/spontaan of weloverwogen/bedacht - geeft een kunstenaar gestalte aan zijn werk, hoe creëert hij zijn persoonlijk vocabularium, hoe drukt hij een attitude uit via en door beelden ?
Van Gestel is geïnteresseerd in kunstenaars die hun omgeving en eigen werk te lijf gaan met een soort koppigheid, die kunnen gezien worden als ‘constructeurs’ die idiosyncratische systemen creëren die ze tegenover de complexe werkelijkheid plaatsen. Kunstenaars die een soort beredeneerde intuïtie in hun werk toelaten, af en toe toestaan dat ‘het ding’ de controle overneemt. Van Gestel wou echter vermijden dat ‘Wat is/ Wat zou kunnen’ de illustratie is van een statement en ziet de tentoonstelling in eerste instantie als een (spanning)veld van ideeën, een samenspel tussen 20 verschillende posities en verschillende beeldtalen die tegenover en naast elkaar worden geplaatst.