Genuine Fiction/ Hajonides-Haccou/ Tommy Olsson

Achterzaal- GENUINE FICTION (the real thing). 'Mijn verveling zou je kunnen definieren als een ziekte van de voorwerpen. Plotseling verliezen zij hun vitaliteit net alsof je in enkele seconden een bloem ziet ontluiken, verwelken en tot stof vervallen.' '.....een werkelijkheid die tekortschiet omdat zij mij niet vermag te overtuigen van haar bestaan.' 'Ik zou hieronder niet zo lijden als ik niet wist dat de voorwerpen wel bestaan in het een of andere onbekende paradijs, waar ze geen ogenblik ophouden voorwerpen te zijn.' Uit Cecilia en de ontrouw, Alberto Moravia.

De tentoonstelling Genuine Fiction werd samengesteld rond het concept van de ultieme weergave (het beeld) van een voorwerp (de werkelijkheid). We weten dat ieder beeld een idee vertegenwoordigt van het afgebeelde, en er nooit volledig mee samenvalt. Het beeld wil het bedoelde voorwerp in de gedachte van de beschouwer oproepen. De werkelijkheid wordt echter versoberd, vervreemd of verkort waardoor de dingen een onverwachte verandering ondergaan.

Door deze verschuiving is er ruimte voor de herkenning of de herinnering en kan de beschouwer zo betekenis aan het beeld ontlenen of toevoegen.

'Hij heeft met een hartstocht, die geen dichter heeft gekend, de trouw aan de dingen die ons leven hebben gekruist ter harte genomen. Trouw aan een namiddag, een boom, een zonnevlek op het behang, trouw aan japonnen parfums of landschappen.' Walter Benjamin over Marcel Proust.

Samenstelling: Jean Bernard Koeman en Theo Tegelaers.

A very special evening with Tommy Olsson van 8 februari t/m 23 februari opening 7 februari 21.00 uur, met om 22.30 uur een performance.

Voorzaal- Het werk van Harm Hajonides draait om de uiteindelijke achterliggende 'drijfveer' van het zoeken naar geluk in ieders leven. Harm Hajonides zoekt naar vormen van identificatie en mogelijkheden van projectie en de momenten dat we de grip daarop verliezen. Hierbij speelt de relatie van de gesproken of geschreven taal ten opzichte van het beeld een belangrijke rol. In de voorzaal van W139 zijn drie installaties van hem te zien die op deze gedachte voortbouwen. De installatie dient als de plek, de omgeving, het beeld. De gesproken of geschreven tekst of de video brengen de onrust. Zij geven commentaar, constateren of laten een handeling zien waarbij de suggestie van het woord de twijfel veroorzaakt.

Hajonides gebruikt veelal alledaagse voorwerpen die zodanig toegepast worden dat ze in iets totaal anders lijken te veranderen. De angst voor verandering is waar op gedoeld wordt, zoals we die kennen uit een aardig beginnende droom waarin de beelden kunnen metamorfoseren tot in een afschuwelijke nachtmerrie. We worden steeds weer geconfronteerd met de twijfel, en het ontbreken van evenwicht ten overstaan van datgene dat we juist willen identificeren.

Voor Haccou is het samen brengen van contrasterende gevoelens of associaties bij gebeurtenissen of voorwerpen belangrijk. Een wisselwerking tussen de eenheid die naderhand uit tegenpolen blijkt te bestaan of de tegenpolen die ook een eenheid vormen treft men in zijn werk aan. De toeschouwer blijft oneindig oscilleren in een arsenaal van associaties en beelden, zonder dat ze werkelijk vermengen: zwart en wit wordt nooit grijs.

Haccou incorporeert oude gebruiksvoorwerpen.in het kunstwerk. De gebruiksfunctie transformeert in een poëtische functie. Haccou staat open voor de mogelijkheid van de oorspronkelijke associatie. Daarbij geldt dat zijn werk vaak te maken heeft met de dingen die zich in en om het huis afspelen, met plekken met geschiedenis en herinnering.
18 januari t/m 2 februari. Opening: 17 januari, 21.00 uur