Dialogue

In hun werk creëren ze communicatiemodellen. Ze tonen de verschillende omstandigheden waaronder een dialoog mogelijk is en onderzoeken hoe communicatie bepaald of beperkt wordt door de context waarin ze plaatsvindt en de heersende culturele codes.

Deej Fabyc maakt een kamer in W139 die helemaal afgesloten is en die ze Greenroom Arcadia heeft genoemd. Gedurende de tentoonstelling woont ze in deze ruimte, ze leeft er, eet er, maakt er kleren en onderhoudt een tuin. Ze probeert op een eenvoudige manier te leven in vrijwillige gevangenschap.

Tegelijkertijd probeert ze iets van zichzelf, haar ideeën, over te brengen op de kijker. Daarbij maakt ze gebruik van moderne technologieën, zoals computer en video. De kijker kan dus alleen op indirecte manier zien wat er gebeurt in de gesloten ruimte waarin Fabyc zich bevindt. In de expositieruimte zelf kunnen mensen geen direct contact hebben met Fabyc. Ze weten alleen door geluid of geur dat er iemand in die ruimte zit. Doordat ze nieuwsgierig worden gaan ze over de motieven nadenken en raken ze betrokken bij de kunstenares.

Eva Rothschild maakt drie werken die alledrie pogingen zijn om datgene zichtbaar te maken wat niet zichtbaar is, en tegelijkertijd te beschrijven wat afwezig is of onzichtbaar blijft. Zelf vergelijkt ze haar werkt met een gedicht van Rilke waarin hij de afwezigheid van sterren overdag bezingt. Aanwezig, maar onzichtbaar.

Een van de drie werken maakt ze samen met een graffiti-kunstenaar. Hij zal het woord 'invisible' op de muur schrijven. Uiteindelijk zal Rothschild daar overheen schilderen met witte verf, maar zo dat er een soort schaduwrand overblijft van deze schildering. Dit werk zit vol met paradoxen. Het uit de dialoog ontstane werk wordt weer uitgewist. Al wat overblijft is de suggestie van een verdwenen beeld met een boodschap dat in het hoofd van de kijker een invulling krijgt.

Carlos Amorales is al een tijd geobsedeerd door de figuur 'Super Barrio'. Deze verwijst zowel naar striphelden, als naar iemand als Zorro. Maar meer nog is de figuur afgeleid van het in de Mexicaanse cultuur voorkomende vrije worstelen, 'lucha libre'. Een van de handelsmerken van dit worstelen is het dragen van maskers. Door de maskers verliezen de worstelaars als het ware hun eigen identiteit. Ze kruipen in feite in de huid van iemand anders.

De 'Super Barrio' is in het leven geroepen door de Mexicaanse politicus Marco Rascon. In Mexico is het een hele populaire figuur geworden, het is een symbool van de strijd tegen de heersende macht. Carlos Amorales heeft ook een fictieve figuur in het leven geroepen, en die zet hij in in specifieke situaties die hij zelf creëert. Van deze situaties zijn video's en foto's te zien in de tentoonstelling.

Tijdens de opening zal een performance plaatsvinden die 'Tabledance' heet en die Amorales regiseert.

 

Deej Fabyc - 12 oktober - Aanvang 16.00 uur

In W139 heeft Deej Fabyc in het kader van de tentoonstelling Dialogue een stenen kamer gebouwd die ze de Green Room / Arcadia heeft genoemd. Dit is een in z'n geheel afgesloten ruimte en is Fabyc's leefruimte gedurende de tentoonstelling, vier weken lang: ze slaapt er, eet er, maakt er kleren, onderhoudt een tuin.

De enige manier om iets van Deej Fabyc's motieven te weten te komen zijn haar dagboeknotities, boodschappenbriefjes waarop de bezoeker zijn/haar vragen opschrijft en een monitor achter een raam verderop in de straat. Toch blijven er veel vragen onbeantwoord.

Op zondag 12 oktober om 16.00 uur zal Deej Fabyc haar ervaringen vertellen en vragen beantwoorden van het publiek. Wij nodigen u van harte uit om daarbij aanwezig te zijn.