Level Zero Cinema

De opzet is een dialoog tot stand te brengen tussen deze recente creaties, met een NULPUNT-principe als leitmotiv. Een analyse van het recente werk van deze kunstenaars maakt duidelijk hoe zij allen op zeer directe, welhaast natuurlijke wijze het medium video benaderen. Ze brengen het terug naar een nulpunt.

Dikwijls ontbreekt elke vorm van montage en als die er wel is wordt ze rudimentair toegepast, zoals een en-boucle montage of een looping. De kwaliteit van de camera of het materiaal staat meestal op de achtergrond. De meeste tapes zijn rauw en home-made en schuwen elk spektakel of frivoliteit. Daarmee zijn ze ook een commentaar op de cinematografische superproducties waar ons oog zo gewend aan is.

Deze benadering is bij eenieder van deze kunstenaars een bewuste keuze. Een statement waarmee ze ons duidelijk maken waar het hen om te doen is. De inhoud is primordiaal. Het medium zelf is geen discussiepunt meer, zoals in de jaren ‘80, wel wat ze te vertellen hebben.

Erwin Wurm presenteert speciaal voor de tentoonstelling bedachte ‘one-minute sculptures’, die op de openingsavond live worden gedemonstreerd en op video opgenomen. Het publiek wordt uitgenodigd om één minuut lang, met de door Wurm aangeleverde toebehoren, een sculptuur te zijn. Zodoende kan men later zichzelf terugzien in de tentoonstelling.

Ook Annika Ström zal op de vernissage een karaoke-versie van haar eigen video’s realizeren. (‘Dance to my art’).

Joël Bartoloméo toont een videowerk getiteld ‘Kiss me my darling’ waarin hij op ironische wijze de schijnheilige wereld van de Parijse galleries onderuit haalt.

Josep Maria Martin creëerde fictieve filmposters, waarbij hij personen uit zijn persoonlijke omgeving omtovert tot exotische nouvelle-vague acteurs. . Lucy Gunning’s video ‘The Horse Impressionists’ is een bevreemdend document, waarin ze, bijna als in een degelijke BBC-natuurdocumentaire of een medisch TV-programma, het gedrag van hinnikende vrouwen registreert.

Stefan Banz tenslotte toont ons een selectie uit zijn ‘O-series’; korte loops, die ons toelaten om eenvoudige, alledaagse handelingen geconcentreerder te bekijken. (Veelal uitgevoerd door zijn kinderen.)

Evenals bij de acties die op de openingsavond plaats vinden, sluipt in alle werken het alledaagse leven van de kunstenaar naar binnen. Zo worden we geconfronteerd met zes hedendaagse visies, die ons met minimale cinematografische middelen een beeld schetsen van een persoonlijke of algemene alledaagse realiteit. samenstelling: hilde teerlinck i.s.m. w139