Today's Special

Degenen die het verschil tussen kunst en cultuur benadrukken, zoals dat door veel kunstenaars wordt gedaan, maar impliciet ook door iedereen die de waarde en het belang van kunst tegen de markt of andere bedreigingen in bescherming nemen, maken zich schuldig aan het “opzadelen van kunstenaars met het creativiteitsmonopolie” zoals Joseph Beuys dat geformuleerd heeft. De kunstwereld is daardoor een asiel voor vrijblijvende activiteiten geworden. Beuys wees telkens opnieuw op de problemen die er door de scheiding tussen kunst en alle andere menselijke voortbrengselen ontstaan. Door gebruiksgoederen, diensten, politiek en amusement buiten de kunst te plaatsen, ontstaat er daarbuiten een domein van menselijke intelligentie en handelen dat alleen nog maar aan het dier in de mens dienstbaar gemaakt is. Door het esthetische te definiëren als een gebied dat in zijn diepste wezen nutteloos is, wordt er tegenover de kunst een enorm rijk geschapen dat uitsluitend aan functionele en economische efficiëntie onderworpen is. Uiteindelijk dekken de voorstellingen van de mens als dier en de mens als radertje in een globale machine, die beiden zo sterk in trek zijn, elkaar.

Het is tekenend dat deze crisis in het mensbeeld op dit moment zichtbaar wordt in relatie tot de menselijke voeding. De excessen in de mondiale, industriële productie van voedsel zijn huiveringwekkend voor iedereen die de moed heeft er serieus kennis van te nemen. De tegenbeweging in de vorm van duurzame landbouw en slowfood dreigt telkens opnieuw te verworden tot een anachronistisch pleistertje op het geweten van een kleine geprivilegieerde groep. Er zijn 6 miljard monden te voeden. Wat te doen?

Kunst begint overal waar mensen hun leven en hun werk inrichten op grond van eigen verlangens en inzichten. Alle levensgebieden komen daarvoor in aanmerking. De vraag hoe en wat te eten is één van de eerste en belangrijkste. Als je de juiste kok vindt, is heerlijk, gezond en verantwoord eten met dertig mensen nauwelijks duurder dan bestelde pizza’s en onvergelijkbaar veel goedkoper dan een restaurant.

Sinds anderhalf jaar kookt Sjim Hendrix voorafgaand aan de openingen in W139 een maaltijd voor de kunstenaars, hun vrienden en verwanten. Op twee grote butagas branders en een klein elektrisch pitje kookt hij met ingrediënten waarvan soms het halve budget opgaat aan één hele, roze Vacherinkaas. De geuren van zelfgetrokken bouillon, geroosterde hazelnoten en gebraden varkensbuik vullen de zaal en dringen langzamerhand tot de kantoren door. Op vrijdagavond dekken we de schragentafels met borden en bestek uit de kringloopwinkel en eten we elke keer opnieuw alsof het de eerste keer in ons leven is.

W139 heeft in haar dertigjarig bestaan als tentoonstellingsruimte meerdere keren de samenhang tussen kunst en voedsel gevierd. Zo organiseerde zij in 2007 de tentoonstelling Supermodel van het Zweedse kunst- en landbouwcollectief Cultivator. Aan Sjim Hendrix de eer om deze traditie voort te zetten. Van woensdag 22 juli t/m zaterdag 15 augustus kookt Sjim in de achterzaal van W139 een vijf gangen maaltijd volgens de gastronomische richtlijnen van Jean Anthelme Brillat Savarin’s publicatie ‘Physiologie du goût’ (uit 1825).

Today's Special, woe-vrij-zat van 22 juli t/m 16 aug.  Aanvangst 19 u.
Reserveren kan op woensdag, vrijdag of zaterdag via todaysspecial@w139.nl, (uiterlijk 24 u van tevoren).
Kosten voor de een couvert incl. wijn bedraagt € 40,- p.p.
Per avond zijn er ongeveer 12 couverts beschikbaar.

De ruimte blijft toegankelijk voor iedereen tijdens de normale openingstijden.

Leveranciers: groenten en fruit uit diverse Amsterdamse moestuinen. Rund, lam, varkensvlees en rauwe zuivel van Lindenhoff uit Baambrugge. Seizoenswild van jagers uit de regio. Vis, schaal- en schelpdieren van het wad, rechtstreeks van de boot gekocht o.a. van de TS 31.

Kazen van De Friese Kaashandel, De Oude Streek uit Zevenhuizen en eigen import uit Italië. Wijnen van wijnhandel Koninginneweg uit Amsterdam en eigen import uit Italië.

Samenvatting Jean Anthelme Brillat Savarin's 'Physiologie du goût'

Perhaps the impatient reader will ask how, in the year of grace 1825, can any table be spread which will unite all of these conditions?

I will answer this question. Be attentive, readers. Gasterea, the most attractive of the muses, inspires me. I will be as clear as an oracle, and my precepts will live for centuries:—

“Let the number of guests never exceed twelve, so that the conversation may be general.

“Let them he so chosen that their occupations may be varied, their tastes analogous, and that they may have such points of contact that introduction may be useless.

“Let the dining–room be furnished with luxury, the table clean, and the temperature of the room about 16 degrees Reaumur.

“Let the men be intelligent, but not pedantic—and the women pretty, but not coquettes.

“Let the dishes be of exquisite taste, but few in number at the first course; let those of the second be as pleasant and as highly perfumed as possible.

“Let the coffee be hot, and let the master select his own wines.

“Let the reception–room be large enough to permit those who cannot do without the amusement, to make up a card party, and also for little COTERIES of conversation.

“Let the guests be retained by the pleasures of society, and by the hope that the evening will not pass without some ulterior enjoyment

“The tea should not be too strong, the roast dishes should be loaded artistically, and the punch made carefully.

“None should begin to retire before eleven o’clock, and at midnight all should have gone to bed.