AMSTERDAM, WEES MOEDIG!
W139 ligt in het centrum van het centrum. In de Warmoesstraat is de waanzin aan de orde van de dag. Een eindeloze stroom toeristen dringt als lemmingen naar de extase. Een op elke hoek bewaakt, groot recreatiepark van gedomesticeerde seks en softdrugs doet hier dagelijks goede zaken. Iedereen kan zich voorstellen wat een absurde verhalen er dagelijks door de ontelbare bewakingscamera's worden geregistreerd en wat een druk dit uitoefent op de enorme organisatie door de gemeente. Lees verder..
W139 voelt dat (het centrum van) Amsterdam onder hoogspanning staat. De afgelopen weken ervaart ze een uitzonderlijk hardnekkig repressief beleid. Onlangs werd simpelweg onze bar door de politie enkele minuten na een lecture-performance gesloten. Een windmachine die tijdelijk op het dak was geïnstalleerd voor de tentoonstelling van Ivan Moudov moest per direct verdwijnen omdat die het zicht op ‘de assen van nationale monumenten’ zou versperren. Net als de Brakke Grond moesten we een aankondigingsbord van de voorgevel om dezelfde reden verwijderen. Voor Imagine IC in de Bijlmer geldt een soortgelijk verbod. Hoe moeten de bezoekers van Amsterdam de culturele plekken herkennen?
Zo kan en mag het niet verdergaan. Gezien de massa's toeristen in het hart van Amsterdam is de noodzaak van regels en de handhaving ervan begrijpelijk. Iedere uiting bestraffen die niet conform de regels is, is weliswaar consequent maar zorgt ervoor dat de stad qua verschijningsvormen verarmt. Wie is gebaat bij een alles controlerende stad? Elke stad leeft van de impact van haar eigen inwoners. Die laat zich moeilijk besturen. En gaat de impact verloren, dan keert die alleen met veel moeite weer terug. De mensen die meer zoeken dan een kortstondige cannabisroes en een Amsterdam als souvenirfoto – worden verdrongen. Zo ook de kunstenaars.
De kunstenaars zijn degenen die eigen initiatief tonen. De kunstenaars verruimen het bewustzijn van Amsterdam. De kunstenaars laten de stad ademen. De kunstenaars geven Amsterdam een tentoonstelling als Beeld Hal Werk. Amsterdam zou onafhankelijke wilde zusjes van W139 – zoals kunstruimte Kafana – kunnen hebben. Amsterdam zou een met hart en ziel gerunde kunstboekenwinkel San Serriffe kunnen hebben. Maar na enkele maanden programmering moesten zowel de winkel als de kunstruimte achter de Dam ontruimen en deuren sluiten. Jonge initiatieven die Amsterdam zouden kunnen verrijken worden met wortel en al uit de grond gerukt.
Er gaat onevenredig veel aandacht uit naar de grote publiekstrekkers, het conserveren van een zogenaamd kwaliteit van (lees: een monumentaal) stadsbeeld. Er gaat veel aandacht uit naar het managen van risico’s. Angst regeert. Er is vrijwel geen aandacht en ruimte voor de kleine maar oh zo belangrijke productieve en innovatieve initiatieven.
Inwoners, beleidsmakers, vastgoedeigenaren, handhavers, ondernemers, Amsterdammers: word wakker, wees tolerant, ontspan en maak ruimte voor die zelforganisatie. Omarm de kunstenaars. Wees moedig. Dat is van vitaal belang voor een inspirerend Amsterdam.
— Tim Voss, artistiek directeur W139
— Jowon van der Peet, zakelijk directeur W139
Foto: Adrian Lee, performance "Ban This Filth", onderdeel van de performance-avond "Climb Like a Cucumber, Fall Like an Aubergine" met zes performances van kunstenaars uit Londen. Gecureerd door Ali MacGilp. 21 januari 2012 in W139