Every Reform Movement Has a Lunatic Fringe

"We geven er de voorkeur aan de kunst te bevrijden van de eis om op voorhand haar legitimiteit te verkondigen. Kunst heeft de redenen die haar in de jaren negentig werden toegedicht niet nodig. We zien geen aanleiding om van de kunst precies datgene weg te nemen wat haar onderscheidt van andere activiteiten.."

Deze woorden komen van de tekst "Beside itself" [1] geschreven door Martijn Hendriks, waarin hij een nieuwe vorm van autonomie opeiste voor zichzelf en zijn collega's. Ik heb Martijn Hendriks precies een jaar geleden leren kennen in W139 als deelnemer aan de tentoonstelling Rhodondendron, gecureerd door Harm van den Dorpel.

Het Postmodernisme is een grote uitvinding van de vorige eeuw. Het heeft de kunstenaars geleerd om zichzelf in de context te zien van het verleden als eindeloze rijke bron. Alles werd tot concept verklaard, waarbij het nieuwe altijd in relatie staat tot het oude. Daartegen zet Martijn zich met zijn oproep beslist niet af, maar hij wil zich er niet meer door laten leiden. Hij beschouwt de door hem gecreëerde objecten daarentegen in de woorden van de Amerikaanse curator en kunstcriticus David Joselit en zijn essay "Painting Beside Itself" [2] als "transitief", wat inhoudt dat de door hem gecreëerde werken moeten worden gezien binnen een netwerk van referenties en actoren, waarin object en subject permanent van plaats verwisselen. Simpel gezegd: ik bepaal mijn schilderij en het schilderij bepaalt mij.

Matthew Lutz-Kinoy en Martijn Hendriks hebben een soortgelijke benadering. Ze beschrijven hun artistieke productie beiden als een sociale daad of performance en de resultaten als instrumenten van een schilderkunstig discours. En toch zouden ze niet meer van elkaar kunnen verschillen: In tegenstelling tot Martijn houdt Matthew zich meer bezig met het imaginaire, het fantastische en het marginale. Zijn vormen bewegen zich door de ruimte en zetten de bezoeker aan tot dansen terwijl Martijn eerder de stille dialoog zoekt en daarin de vormen ontwikkelt op zoek naar de paradox en twijfel aan objectiviteit.

Zowel als programmamaker en toeschouwer van W139 heb ik een diep verlangen naar toewijding. Martijns en Matthews houding hebben veel indruk op mij gemaakt. Hoe is het tegenwoordig gesteld met de artistieke productie en haar voorwaarden? Richten we ons als producenten à la de oude avant-gardes eindelijk weer op onmogelijkheden in plaats van mogelijkheden? Ha – alweer in de geschiedenis gevangen... Ik zal een andere vorm moeten vinden om over de werken van deze twee kunstenaars te spreken.

Tim Voss, artistiek directeur W139.

[1] W139 Journal #5 'Art N’Polltix’
[2] October Magazine, najaar 2009, nr. 130, pp. 125-134

Martijn Hendriks

Martijn Hendriks' (1973, NL) kunstpraktijk lijkt ons in twee verschillende richtingen te trekken - aan de ene kant leent het van de kunsthistorische erfenis van abstractie en de in hoge mate geconcentreerde formele vocabulaire en reducerende benadering van het minimalisme. Anderzijds brengt het deze erfenis in een proces van voortgaande aanpassing die de mogelijkheden onderzoekt in relatie tot blijvende gedestabiliseerde toestand van hedendaagse beelden en objecten. Het ontvouwt zich als een toestand waarin waarde, betekenis en context voortdurend verschuiven.
Zijn werk is tentoongesteld in Europa en de Verenigde Staten. Recente tentoonstellingen behelzen onder anderen ‘Autumn of Modernism in De Vleeshal, Middelburg (2012), ‘Memery’ in the Massachusetts Museum of Contemporary Art -MASS MoCA, ‘Rhododendron’ in W139, Amsterdam, Rhododendron (II) in Space, Londen (allen in 2011), ‘Free’ in the New Museum, New York, en ‘Smooth Structures’ bij Smart Project Space, Amsterdam (beiden 2010).
Website Martijn Hendrik: http://www.martijnhendriks.com

Matthew Lutz-Kinoy

Matthew Lutz-Kinoy (1984, New York, US) volgde een residentie aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam van 2010-2011.
Lutz-Kinoy over zijn werk: "Jawel; we hebben het hier over plezier! Mijn werk is een keerpunt in het proces van documenteren en opnieuw presenteren van een collectie performances met gebruik van video, objecten en live action. Deze collectie maakt het verzamelde materiaal complex en creëert een nieuwe sociale ruimte, die wordt geconcretiseerd door de toeschouwers. Dit vooronderstelt dat een kunstwerk bij presentatie altijd voor vermenging met de nieuwe context zorgt; het is uitzonderlijk sensitief en kan onmogelijk meer ongelijk dan gelijk hebben." http://www.rijksakademie.nl/NL/resident/matthew-lutz-kinoy
Lutz-Kinoy’s werk is tentoongesteld in Europa, de Verenigde Staten en Taiwan en omvat o.a. tentoonstellingen in Silberkuppe, Berlin, (‘New Season’, 2011) en in X-Initiative, New York (‘Extatic Resistance’, 2009). De performance ‘Expanded Benefits Package’ was zowel in the New Museum, New York en bij de Liste Fair in Bazel te zien (beiden 2011).
Website Matthew Lutz-Kinoy: http://www.thewildandexcitinglifeofmatthewrobertlutzkinoyswebbasedspace.com

Scouting - Matthew Lutz-Kinoy, MetropolisM feb/mrt 2012
metropolism_feb_maart_matthew.pdf (7.31 MB)

Met dank aan de Rijksakademie voor beeldende kunsten Amsterdam voor hun ondersteuning.