C.A.R.L.

CARL is een organisatie, een proces en liefdadig alter ego, die van multifunctionele structuren en recreatieve prototypes één geheel maakt. Het  product van CARL, of het nu object is, gebeurtenis of digitaal  efemeer verschijnsel, transformeert toeschouwers in deelnemers aan vrijetijdsbezigheden. CARL schrijft een manier voor van in de wereld staan. Niet in een poging de essentie van een plaats te beschrijven, maar een herformulering van het alledaagse.

Het is het idee, dat je moet zoeken naar het verborgene in wat vlak voor je ligt. In feite verandert CARL  het bestaan in toerisme, en benadert dit van beide kanten. Het werk zet toeristen aan het denken over het alledaagse en tilt het alledaagse op toeristwaardig niveau.       

CARL is een rondreizend reisbureau onderweg. Je kan Robertson tegenkomen in de woestijn in Arizona, aan de kust van Costa Rica, in een bos tafereel in IKEA, de Missouri, Central Park, de Malediven of de Kaukasus, plaatsen waar vakantie, art residencies en het bestaan moeiteloos samenvloeien. Er zit echter een structuur in al deze vrijheid. Ondanks de afval die na deze kwajongensstreken achterblijft, - short shorts, gedeukte  bierblikjes, tropicalia - houden CARLS interactieve sociale plateaus het uit. De mechanismen zijn moeilijk te beschrijven, maar ik zie het steeds opnieuw; de excursies gaan door, van zelf, zelfs nadat Robertson Kansas City heeft verlaten. Want na Robertson’s vertrek, bleef Tom Farris, de kapitein van de woonboot op de Missouri, waarmee Robertson samengewerkt had, verzoeken van plaatselijke bewoners ontvangen om toerist te kunnen worden in hun eigen achtertuin.   

De tentoonstelling is voor CARL altijd een problematisch concept geweest – hoe leg je immers de eeuwige beweging vast? Bij deze tentoonstelling zijn er verschillende strategieën in het spel. Er zijn voor iedereen toegankelijke excursies: een doe-het-zelf-smart shop en een vergankelijke reisgids, “die vertelt hoe het echt is“ op de Wallen. Er zijn plastische objecten en tableaus gered uit voorgaande excursies: een opgezette coyote met een sweater aan vervangt CARL’s zwerfhonden in Tbilisi; een verzameling van door de wind geruïneerde paraplu’s verwijzen naar zijn doorgaande transformatie van paraplu’s in mobiele architectonische units; het werk Cloudburst brengt, een dag na de storm, de in Den Bosch achtergelaten paraplu’s samen; en verder een serie mechanische geproduceerde modellen van eilanden. CARL vertoont ook verschillende documentaire videos over uitwisselingen en excursies, waaronder een tv-productie uit Tbilisi en een serie van 12 fl. oz excursions aan de gang getrokken door het simpel zetten van een blikje op het dak van een auto. Ook gast-kunstenaar Andreas Templin draagt hier bij met een gevloten soundtrack onder de City Guides en een enorme groene kat bij de ingang om de bezoekers te begroeten.  

CARL’s efemere bedrijvigheid mijdt permanente kunstvoorwerpen en  laat het museum zijn zoals het zou moeten zijn: een lawaaierige ruimte voor bespiegeling en een sociaal platvorm. Deze prestaties veronderstellen allemaal een bepaald niveau van deelname. Het is zowel een toeschouwers onderzoek als een verslag van CARL’s multi gelaagde praktijk. Of het nu in Amsterdam is, een eiland ver weg, een verbeelde wildernis of een rivieroever in Kansas, de essentie van het werk is dat ontspanning en vrije tijd een doel is, dat overal bestaat. Onderweg viert CARL en levert structuur aan  het verwarde, onbetamelijk en dubieus. Om er te komen: vergeet over je schouder te kijken, ben bereid om te zondigen, vergeef hen, die dat tegen jou doen en werp een paar rotsen omver.  

Hesse McGraw is curator en schrijver, en werkt in New York en Kansas City.    

In de eerste twee weekends van de tentoonstelling doet Dafna Maimon een performance onder de titel “I work here”.

Met dank aan Stad Amsterdam, Ministerie van OCW, VSBfonds, Aeneas Wilder, Iona Hoogenberk, Manuel Klappe, Alex Lovallo, Marc Kohlen, European Ceramics Work Centre, Enough Room for Space.