w serves imperialism

foto's door Chun-Han Chiang

Opening: Vrijdag 15 december, 20:00

Met een "opening specifieke" audiovisuele installatie door Jonathan Mikkelsen, gevolgd door de volledige tentoonstelling de volgende dag.

w serves imperialism richt zich op audiovisueel werk dat in een tijdlijn is geplaatst, een fysiek album dat varieert aan de hand van een wisselende reeks. Het is een experiment, een curatorieel gebaar met als doel een democratische ruimte te scheppen die hernieuwde sensibiliteit voortbrengt – hopelijk breken we hier met de norm, door een verhoogde concentratie en inhoudelijke toenadering voor individuele werken te genereren. Het tentoonstellingsconcept is geïnspireerd op Het Museum van Een Schilderij in Rusland, dat sinds 1983 ook letterlijk maar één schilderij per keer toont. Want, om een kunstwerk volledig te kunnen ervaren, heeft men tijd en concentratie nodig.

De titel van de tentoonstelling is geredigeerd van Stockhausen Serves Imperialism, een boek geschreven door de componist Cornelius Cardew. Na een periode van heftig experimentalisme temidden van de hoogste regionen van de Europese moderne muziek in de jaren 50 en 60, realiseerde Cardew zich dat hij de vrijheid die hij had gevonden in zijn muziek wilde toepassen op precaire sociale situaties. Hij wilde dat zijn werk aansloot op de omstandigheden van echte mensen. Hierbij verklaarde hij zijn eerdere werk tot bourgeois om onder de invloed van Maoïstische / Marxistische doctrines een situatie te creëren die nog enkel ruimte bood voor arbeiders liederen. Ironisch genoeg vormden de politieke ondertoon van zijn eerdere werk de krachtigste voorbeelden van een utopisch en emanciperend betoog.

Cardew’s werk is verweven met de tentoonstelling en komt telkens terug in performance, drukwerk, geluid, partituur en tekst. Zijn ideeën dagen de status quo nog onverminderd uit en verhelderen hiermee een inherent politieke eigenschap van de kunst. Mede hierdoor, streeft de tentoonstelling ernaar om een kunstwerk in de kern als uiterst politiek te beschouwen, zelfs als het thema van een werk dat in eerste instantie niet doet vermoeden.

Onze alsmaar verder toenemende mediaconsumptie dreigt ons tot dienaren van een sinistere aandachtseconomie te reduceren, waarin multitasking en oppervlakkig scrollen de norm vormen. Ook de manier waarop we door een tentoonstelling bewegen lijkt hier steeds vaker op, met niet meer dan een magere 9 seconden aandacht per kunstwerk. Met w serves imperialism zoeken wij naar een antithese, een conceptuele benadering ten behoeve van bewuste en kwalitatieve kunst ervaringen die, van tijd en ruimte voorzien, tot diepgaande betrokkenheid kunnen leiden. Een scherm creëert een geluid. Een partituur schept de mogelijkheid tot actie – eenvoud … ruimte.

Binnen deze logica gaat een afwijzing schuil om hiërarchieën te creëren of een ‘groot verhaal’ aan de hand waarvan beoordeelt dient te worden. In plaats daarvan heeft elk werk dezelfde waarde en is even belangrijk als het geheel. Individueel werk kan gezien worden als inleidend, ingebed in een grotere structuur die relaties onderhoudt met de makers, componisten, performers en het publiek.

De entree van W139 wordt getransformeerd tot een drukkerij en plot werkplaats voor vinyl die een inhoudelijke reflectie vormt op de voorbijgaande aard van de presentatie volgorde die zich afspeelt in de hoofdruimte… De geluidsopnamen zijn te koop naast een kleine publicatie die fungeert als index en aanvulling op de verschillende werken uit de tentoonstelling.

Het publieke programma zal verder ingaan op de kerngedachte van de tentoonstelling met o.a. uitvoeringen van composities van Cornelius Cardew door het DNK-Ensemble en een pianola concert van zogenaamde "impossible music" met o.a. composities van Conlon Nancarrow en meer evenementen die later bevestigd worden. Kijk voor verdere informatie op onze website en sociale media kanalen.